South West USA 2012

Springdale

Hotel: Best Western Zion Park Inn

Deze ochtend wilden we op tijd vertrekken om de hele dag in Zion te hebben. Na het ontbijt,met lekker veel verse aardbeien, gingen we tegen half 10 op weg. De toegang tot Zion NP lag op 2 minuten rijden van ons hotel. We reden eerst richting de Canyon Overlook Trail. Deze hike duurt een uurtje. Aangezien de temperatuur prima was, zo rond de 25 graden, gingen we op pad. Het was een mooie trip, regelmatig moesten we langs de rotsen omhoog klimmen. We kwamen op een prachtig uitzichtpunt over de Lower Zion Canyon. Hier zagen ook we een klein eekhoorntje langs de rotsen klimmen. Heel schattig. Stijn wilde hem wel als huisdier. We maakten mooie foto ’s daar boven. De tweede stop was de Riverside Walk. De shuttlebus stopte aan het einde van de weg, en je moest te voet verder. Aan het einde van dit pad kon je afkoelen in de rivier. Aan twee kanten waren de hoge, steile rotsen van Zion. We hebben hier zeker een half uurtje lekker uitgerust, tussen de ontelbare eekhoorns die daar rondscharrelden. Ondertussen was het aardig bewolkt geworden, en viel er af en toe een druppeltje. Hier bleef het gelukkig bij. De laatste stop was bij Weeping Rock. Dit is een rotswand waar altijd water vanaf druipt. Een steil klimmetje, waar de kids eigenlijk niet echt zin meer in hadden. Gelukkig stonden ze met een kwartiertje weer beneden. Dan nog het laatste stuk met de bus terug naar het Visitor Centre, hier stond onze auto. Timo vond op de parkeerplaats zijn nieuwe hobby voor deze vakantie: het fotograferen van zoveel mogelijk kentekenplaten uit de verschillende staten van Amerika. En dat verloopt vlotjes in zo’n druk park! Rond 4 uur waren we uit Zion, en hadden we alles kunnen doen wat we wilden. Het was er niet overdreven druk, lekkere temperatuur, prachtig park! Dit keer wel een aantal dieren gezien: 3 kleine chipmunks, 1 kolibrie, 3 herten, 1 mooi vogeltje (?), en ontzettend veel eekhoorns. In Sprindale eten we nog een ijsje. Terug bij het hotel gaan Corné, Timo en Stijn zwemmen. Ik lees een boekje op het overdekte terras. Want het regent nu wel hard! Deze avond aten we pizza. Corné had in het dorp 2 afhaalpizza’s gehaald. Ondertussen heb ik de eerste was gedaan. De droger werkte niet echt goed, dus onze kamer hangt nu vol met ondergoed en sokken! Morgen alles maar opvouwen en weer de koffer in.

Afstand: 262 km

Hotel: Best Western Zion Park Inn

We wilden deze ochtend vroeg vertrekken, maar schrokken pas om half 9 wakker. Na drie dagen Vegas moest alles weer in de koffer passen. Gelukkig geen probleem. Eenmaal in de lobby moesten we nog uitchecken. Dit duurde erg lang. Corne stond bij een oudere dame, die ons de resort fee niet liet betalen. Da’s toch aardig en mooi meegenomen. Door al dat wachten waren we pas om tien over tien echt vertrokken. En vandaag zowaar bewolking! De route gaat door drie staten: Nevada, Arizona, en Utah. Gaandeweg kleuren de heuvels oranje en rood. Ook zien we al wat kleine canyons. Onderweg stoppen we bij een supermarkt om een nieuwe voorraad drinken in te slaan. We kochten ook donuts en een soort kaneelbroodjes. O ja, en een Amerikaans vlaggetje, leuk als souvenir. Rond half 3 kwamen we aan in Springdale, wel een uurtje erbij, want het is hier mountain time. Vanaf hier is het nog maar tien minuten naar Zion NP. Maar daar gaan we morgen de hele dag heen. Het hotel is erg mooi. Ook een lekker zwembadje erbij, daar hadden we meteen gebruik van gemaakt. Ondertussen wordt het erg bewolkt en na een half uurtje vallen de eerste regendruppels in onze vakantie. Een buitje maar. Voor morgen worden er ook buien verwacht, hopelijk valt het mee. ’s Avonds eten we bij het hotel in Jack’s Sports Grill. Corné had steak, ik een hawaiian burger en de kids hadden chicken strips met friet. Dat smaakte goed. Na het eten nog even rondom het hotel gewandeld. Dit ligt echt mooi tussen de rode bergen. Buiten bij de lobby nog even spelletjes gedaan en koffie gedronken.

Hotel: MGM Grand

Deze ochtend waren we alweer later wakker, zo rond 9.15 uur. Pas tegen half elf gaan we de Strip op. Eerst naar hotel New York. De achtbaan lonkt. Timo en ik gaan er samen in. Stijn vindt hem toch iets te heftig. En dat was hij ook wel. Vooral als het gaat om souplesse, scoort deze rollercoaster laag! Ik denk dat er links en rechts een paar blauwe plekken bijkomen. Maar zoals dat gaat op zijn Amerikaans: applaus als het treintje weer binnenkomt, you did it! Hierna bekijken we de binnenkant van dit hotel, en daarna het Excalibur. Dat was wel weer genoeg sportiviteit. Het kwik loopt al behoorlijk op en de zon brandt overal. We kochten een broodje gezond bij de Subway. De verkoopster keek met een blik van: is dit alles? Ja dus, we zien al genoeg dikke mensen om ons heen. ’s Middags gingen we lekker zwemmen in het zwembad. Een plekje in de schaduw vinden valt niet mee. Dan maar zoveel mogelijk in het water blijven. Timo en Stijn krijgen er geen genoeg van. We moesten rond vijf uur toch echt terug, want om zeven uur gingen we naar de voorstelling “Ka”, van Cirque du Soleil. Deze show is in het theater van het MGM. Hieraan vooraf eten we nog even wat bij de Mac, niet te veel dit keer. Ze hebben er nl. ook minimeals. De show was echt fantastisch! Het valt niet uit te leggen wat we allemaal gezien hebben. Oké, in het kort: prachtige kostuums, acrobatiek, veel gezweef door de lucht, bewegende podia, mooie muziek…enz. Na de show lopen we voor de laatste keer even over de strip. Stijn voelde zich al helemaal thuis. Hij gaf een boks aan alle verklede straatartiesten. We gingen nog even bij de Coca-Cola winkel binnen en bij Adidas. Hier kochten we voor Stijn nieuwe voetbalschoenen en voor Timo, alvast een beetje op de groei, coole Adidas sneakers. Dit scheelt omgerekend toch wel het nodige met de prijzen in Nederland. Tijd om terug te gaan naar de kamer. Nog 1 keer gluren naar al die gokkende mensen. Blijft leuk. Morgen verlaten we Las Vegas en rijden we naar Zion NP.

Hotel MGM Grand

Vanmorgen hebben we tot een uur of acht uitgeslapen. Rond half tien liepen we naar de M&M store. Die winkel ligt naast ons hotel. Vier verdiepingen met alleen maar m&m’s! Ongelofelijk wat je hier allemaal kunt kopen over de m&m’s,je kunt het niet opnoemen of het ligt er. Natuurlijk kopen we een zakje met de favoriete smaken, ook een dispenser om ze in te doen. Hierna gaan we terug om de auto te pakken. Timo en Stijn willen heel graag naar de Pawn Shop. Dit komt iedere week op tv, en aan het einde van de Strip zit het gebouw. Het bleek er erg druk, we moesten zelfs buiten in de rij wachten om binnen te kunnen. En eenmaal binnen…viel het erg tegen! Het zag er natuurlijk heel anders uit als op tv, erg klein en toeristisch. De ’tv-sterren’ waren niet te zien. Uiteindelijk vingen de kinderen nog een glimp op van Chumlee. We stonden dus al snel weer buiten. Toen reden we door naar het Las Vegas Sign om hier een foto te maken. Staan we eindelijk een keer met zijn vieren op de foto. De hitte begon al flink op te komen. Zeker zo op het asfalt en naast het vliegveld: 45 graden. Vlug de auto met airco weer in. We rijden nog door naar de Outletstores. Hier even rondgekeken, maar niets gekocht. Aan het einde van de middag gingen we nog even zwemmen. ’s Avonds pakten we de auto om naar een ander gedeelte van de Strip te gaan. We parkeerden in het Venetian. Wat een mooi hotel is dit. Alweer de ogen uit gekeken. Door het hotel heen varen gondels, en het plafond is een blauwe lucht. Net alsof je buiten loopt! Superchic allemaal. We Lopen langs Harrah’s, de Mirage en Treasure Island. Hier keken we naar de piratenshow. Eenmaal terug in de Venetian aten we nog een lekker Italiaans ijsje. Ook het casino was mooi. Timo vond het pokeren cool om te zien. We stonden,achter glas, even mee te kijken bij een pokertafel. Iemand haalde een dikke stapel briefjes van 100 dollar tevoorschijn. Flinke bedragen gingen over de tafel. Timo kon het al aardig volgen. Maar ja, ondertussen was het al weer elf uur geweest, dus tijd om terug naar ons eigen hotel te gaan.

Afstand: 403 km

Hotel: MGM Grand

Na een kort ontbijtje uit onze eigen keuken, konden we op weg naar Death Valley NP. Het was een mooie route, ondanks het feit dat het superheet was. De temperatuur kwam uiteindelijk uit op 111 graden Fahrenheit, oftewel 44 graden. De wegen waren lang en leken oneindig. We maakten een paar stops, onder andere bij de Mesquite Dunes. Hier konden Timo en Stijn het ‘woestijngevoel’ ervaren. Het leek wel of we onder een hete douche stonden. Je kon daar ook zien welke dieren hier leven. Dat zijn er toch nog best veel. Alleen jammer dat wij geen beest gezien hebben, nou ja…die ene slang dan, op een foto… Na een uurtje kwamen we in Furnace Creek. Hier zijn we bij het Visitor Centre even binnen geweest. Lekker hoor, die airco! We besluiten om niet de rit naar Badwater, het laagste punt te doen. Dat duurt nl anderhalf uur, en gezien de tijd en 2 stuiterende kids achterin ( waar blijft las Vegas?) slaan we dat over. De volgende stop is Zabriskie Point. Een mooi uitzicht over de gele en bruine bergen van Death Valley. Zonnebrand erop en lopen maar naar boven. Je brand hier echt weg, maar het uitzicht is mooi! Hierna door naar Las Vegas. We stoppen nog bij een supermarkt en eten een broodje bij Subway. Rond drie uur zijn we in Las Vegas. Wauw!!! Het MGM is echt megagroot. Overal winkeltjes en restaurantjes. Ook de kamer is prima. Hij is lekker groot en kijkt uit uit op het Excalibur en New York New York. We gingen eerst op zoek naar de pool. Er is een lazy river en wel 5 zwembaden. Dit valt wel in de smaak bij Timo en Stijn, en bij ons ook trouwens. ’s Avonds gaan we de strip op. Wat een wereld! Overal straatartiesten en de gekste dingen. We eten bij Denny’s en lopen tot aan de Bellagio. Hier bekijken we de fonteinen. Tijd om terug te gaan, we worden erg moe. Vooral Timo zat er doorheen. Morgen naar de m&m store. Terug in het MGM lopen we door het casino. Timo vindt dat gaaf om te zien. Stijn vindt alles wel gaaf: waarom blijven we niet vier weken hier? Wij gaan slapen, Vegas voorlopig nog lang niet.

Afstand: 381 km

Hotel: Dow Villa Motel

Deze ochtend was iedereen al vroeg wakker: half 7. Hebben we nu nog last van de jetlag? Het kwam ook eigenlijk wel goed uit, want vandaag moeten we een flink eind rijden. We zaten dus om 7.15 uur al aan ons ontbijtje. Dit keer werden de wafels uitgeprobeerd, en ook de scrambled eggs zijn favoriet. Nadat we een tiental eekhoorntjes bekeken hadden, vertrokken we iets na achten richting de Tioga Pass. Wat een verschil met gisteren! Het was nu heel rustig onderweg, en ook nog niet zo warm. Gisteren zag Stijn in de auto wat witjes, ook klagen over buikpijn. Waarschijnlijk teveel geslingerd door Yosemite. Aangezien we dezelfde weg weer moeten rijden, krijgt hij van ons een primatourtje tegen wagenziekte. Dit helpt goed. Het was een flinke klim naar de Tioga Pass, maar je had een mooi uitzicht op o.a. de Half Dome. Onderweg stopten we regelmatig om foto’s te nemen. Toen we de de pas achter ons lieten, veranderde het landschap meteen. Alles werd bruin en bomen verdwenen. Uiteindelijk kwamen we aan in Lee Vining. Hier even getankt, enne … omgerekend 1 eurootje voor een litertje benzine! Daar kunnen wij Nederlanders niet voor sukkelen. We lunchten even en keken uit op Mono Lake. Uit het water zie je een soort van zoutpilaren omhoogkomen, zgn monolieten. Vandaar de naam dus. De rit ging verder naar het spookstadje Bodie. Je moest wel een eindje over een onverharde weg hobbelen, maar eenmaal daar was het erg leuk. Bodie was rond 1880 een goudzoekersstadje. Nu zie je nog precies hoe de ‘cowboys’ en ‘miners’ toen leefden. Dit maakte wel indruk. Op de terugweg langs dezelfde benzinepomp gereden, want Stijn kwam erachter dat hij zijn cameraatje daar bij het uitzichtpunt had laten liggen. Tja, dat was inmiddels zo’n 3 uur geleden, nu maar hopen dat hij er nog ligt. Hoezo geen stress in je vakantie? Camera lag er dus niet meer, dan toch maar even bij de pomp vragen of ze iets hebben gevonden. En ja hoor, ze hadden hem. Thank you, thank you! Kind gelukkig, we kunnen verder. Er zijn toch nog aardige onbekende mensen die gevonden spullen terugbrengen. Net voor Lone Pine, onze bestemming voor vandaag, rijden we voorbij Manzanar National Historic Site. Na de aanval van de Japanners op Pearl Harbor in 1941, kwam ook Amerika in de oorlog terecht. Meteen daarna werden alle, in de USA wonende, Japanners hiernaartoe getransporteerd. Er zaten zo’n 110.000 mannen, vrouwen en kinderen hier. Goh, waar kennen we dat van! Rond half zes kwamen aan in Lone Pine, bij het Dow Villa Motel. Het was hier tegen de 40 graden. Eerst eten bij de Mac, en daarna een frisse duik in het zwembadje. Het motel staat overigens bekend om de bekende westernacteurs die hier gelogeerd hebben, zoals John Wayne (The Duke sliep een paar kamers verderop in de gang). Overal hangen foto’s van bekende films en acteurs. Gene Autry, Roy Rogers, maar ook Clint Eastwood hebben hier in de Alabama Hills westernseries opgenomen aan de voet van de Siërra Nevada. Onze kamer is ook in de oude stijl. Alles is hier zo authentiek mogelijk gehouden. Het lijkt een beetje of we terug zijn in Bodie, maar dan wel alles heel en schoon. Erg leuk om hier een nachtje te slapen. En dat gaan we nu ook doen, het is nu elf uur. Morgen naar Vegas, baby!

Oakhurst / Yosemite National Park

Hotel: Best Western Yosemite Gateway Inn

Er stond vandaag een lange dag op het programma. We hebben eerst bij het hotel gegeten. Ze hadden warm en koud ontbijtbuffet. Erg lekker dus. Tegen half 10 waren we klaar voor de rit naar Yosemite NP. Als eerste gingen we naar Mariposa Grove. Hier staan de seqouia’s. Je zag ook omgevallen bomen. De seqouia’s zijn al duizenden jaren oud. Vooral Stijn was erg druk met foto’s maken. Hij wil straks ook een eigen fotoboek maken. We maakten een korte wandeling. Het was nu al behoorlijk warm, dus erg vlot gaat het wandelen dan ook niet. Ook was het superdruk in het park. Overal zijn de parkings vol, we moeten telkens maar geluk hebben voor een plekje. Na Mariposa rijden we door naar Yosemite Valley. We stoppen nog bij Bridalveil Falls. Hier lopen we een stukje naar boven, ook hier weer file lopen. Rond een uur of 1 zijn we in de Valley. Het is heet! Onze nieuwe koelbox komt nu goed van pas! We bezoeken het Visitor Centre en een Indian Village en Museum. Hier kon je zien hoe de Indians uit Yosemite vroeger leefden. Na wat rondkijken gaan we terug, we stoppen nog bij een riviertje om de voeten af te laten koelen. Eenmaal terug in Oakhurst gingen we even naar de supermarkt. Iedereen zocht zijn eigen maaltijd uit. We hebben een magnetron op de kamer, dus opwarmen gaat prima. De keus valt op spaghetti met meatballs en steak en kip met groente. Een doos ijsjes na. Timo en Stijn gaan nog even zwemmen. Ook Corne neemt nog een duik. Met zijn allen ook even in het bubbelbad. Lekker bijkomen van vandaag. Helaas werd Stijn nog gestoken door een bij, maar de schade blijft gelukkig beperkt. Het is nu negen uur en de kids liggen net in bed. Morgen een lange dag voor de boeg.

     

Afstand: 323 km

Hotel: Best Western Yosemite Gateway Inn

Vanmorgen tot half 8 ‘uitgeslapen’. En iedereen voelt zich voor het eerst helemaal fit en uitgerust! Gelukkig! Na een kort ontbijt bij de Mac – het blijft wennen, warm ontbijt – vertrokken we om half 10 richting Oakhurst. Over de Oakland Baybridge verlaten we San Francisco. Tot over een week of 4! We reden voornamelijk via de snelweg. Onderweg nog gestopt bij een Walmart om een koelbox te kopen. En jawel, de temperatuur klimt omhoog: halverwege de rit is het al boven de 20 graden. Bij een supermarkt gelijk een zak ijs, drinken en brood ( en peanutbutter en knijpjam) gekocht. Kunnen we weer even vooruit. Tijdens het laatste stuk van de rit zagen we het landschap veranderen. Eerst gele, uitgedroogde velden, nu steeds meer groen en heuvels. Op naar Yosemite! Eenmaal in Oakhurst is het al boven de dertig graden. Vanmorgen nog 17 graden in San Francisco! Het hotel ziet er mooi uit. Overal staan beren! Ja,van hout dan… We besluiten om verder niets meer te doen. Timo en Stijn duiken het zwembad in. Samen met andere Nederlanders, want die zitten hier genoeg. ’s Avonds eten we bij DiCiccos lekker lasagne. Nu nog even tv kijken en vanavond op tijd naar bed.

Onze eerste echte dag in San Francisco vandaag. De dag begon al wel vroeg! Rond 5 uur waren we allemaal klaarwakker. Het voordeel is dat het om 8 uur nog niet druk is bij de I hop. Hier hebben we nl. ons eerste Amerikaanse ontbijt gegeten: pancakes en omelettes. Dat vult de maag goed! Het was nu lekker rustig rond de Fishermans Wharf. Alles van gisteren weer opgeruimd. We waren ruim op tijd voor vertrek met de boot naar Alcatraz. Er stond een flinke wind, het was dus erg frisjes. Gelukkig hadden we vesten en jassen! Op Alcatraz deden we de Dutch Audio Tour. Erg leuk, het lijkt net of je terug in de tijd gaat. We zagen nog wel een paar nieuwe criminelen achter de tralies (check de foto’s). Om half 1 namen we de boot weer terug, met mooi uitzicht op de skyline van San Francisco. Vooral Timo was nog erg moe van gisteren, ook ikzelf had er best last van. Dus besloten we om even een uurtje te relaxen op de kamer. Hierna gingen we met de auto richting de Golden Gate Bridge. Eigenlijk wilden we daar gaan fietsen, maar gezien de vermoeidheid was dat toch niet zo’n goed idee. Bij de brug was het met parkeren erg druk, aan de overkant was nog plaats. We zijn nog een stuk de brug op gelopen, heel gaaf! Op de brug stapten veel mensen van de fiets, vanwege de wind, maar goed dat we niet zijn gaan fietsen. Hierna zijn we doorgereden naar Sausolito, een leuk stadje net voorbij de Golden Gate. Hier een lekkere grote ijsco op! De man achter de balie wist niet het verschil tussen 1 of 2 scoops. Voordeeltje voor de drie heren. Ik werd nl. geholpen door iemand die het wel snapte… Rond 6 uur terug bij ons hotel. We besloten om toch nog even downtown te gaan met de cable car. Het was erg koud en we waren moe. Echt een succes was het niet, want we moesten lang op de trammetjes wachten. Uiteindelijk nog pizza en frietjes gegeten. Rond half 10 terug op de kamer: douchen en slapen….. Morgen naar Yosemite, met een temperatuur van meer dan 30 graden.

The Wharf Inn

Vanmorgen waren we al vroeg wakker. Na een boterhammetje vertrokken we om 8.40 uur richting Düsseldorf. De rit verliep voorspoedig, geen files. We waren al om half elf op het vliegveld en konden meteen inchecken. De koffers waren netjes onder het gewicht, dus geen problemen met teveel kilo’s in de bagage!Hierna hebben we nog even wat rondgekeken en zijn toen door de douane gegaan. Rond half twee gingen we de lucht in. Jammergenoeg konden we niet met zijn vieren bij elkaar zitten. Twee aan twee. En ja, dan wandel je wat meer in het vliegtuig. De stewardessen vonden dit niet altijd even leuk, en Stijn werd dus ook teruggestuurd van zijn wandelingetje. Verder verliep de vlucht voorspoedig. Het duurde wel erg lang, Timo werd alsmaar meer hyper, helemaal toen we Alcatraz vanuit de lucht zagen liggen! Om 15.35 uur zijn we geland. Nu nog door de douane, bagage ophalen en met de monorail richting de autoverhuur. Natuurlijk zocht Corne een flinke slee uit, een Buick. Alles past er ruim in, ik had nog wel een paar koffers mee kunnen nemen! Onderweg richting het hotel stonden we flink in de file. Het is wel the 4th of juli, iedereen vrij. Toen we de spullen in The Wharf Inn hadden gelegd, gingen we te voet richting Fishermans Wharf, 5 minuten lopen. Maar wat een mensenmassa! Na een half uurtje hadden we het met onze duffe koppen wel gehad. De kinderen zaten er doorheen, en wij ook zo’n beetje. Nog wel een hotdog gegeten. Nu even kijken naar het vuurwerk en dan naar bed.