Afstand: 366 km
Hotel: Maswik Lodge Grand Canyon
In Bluff werden we rond 8 uur wakker. Het ontbijt was rommelig. Het brood in de zakken. Zoeken waar je alles kon vinden. Maar afijn, het smaakte verder wel. Om kwart voor tien waren we al op weg. Al vrij snel reden we door Monument Valley. Erg bekend van alle Westerns natuurlijk. We besloten om niet het park zelf in te gaan, maar om wat foto’s te maken en door te rijden. De wegen waren lang, vrij eentonig. We reden door Navajo Country. We kwamen door Kayenta en Tuba City, kleine Indianenstadjes. Volgens ons is er veel bijgebouwd,vergeleken met 15 jaar geleden. Bij een Mac namen we koffie en de kids kregen een softijsje. De gast achter de balie had nog niet vaak ijsjes getapt…het ijsje van Stijn droop langs alle kanten van de chocolade. Op zich niet erg, maar Stijn druipt dan ook… Na deze korte stop reden we door. Op de radio nog even genoten van echte Indianenmuziek. Heel apart. Beter is dan de Countryzender die al een paar dagen goed doorkomt. Zo goed dat Timo deze liedjes ook al mee begint te zingen, zucht… We aten ergens langs de weg nog wat boterhammen, en bekeken de Navajo Art kraampjes. Uiteindelijk kwamen we bij Grand Canyon NP. We stopten bij de eerste uitzichtpunten die we tegenkwamen, nog niet de mooiste, maar toch al indrukwekkend mooi. Plots zagen we twee grijsbruine vossen door de bossen lopen! Mooi om te zien, helaas niet goed vast kunnen leggen. Net op dat moment was de accu van de camera op, zul je altijd zien. In het Visitor Centre bekeken we twee filmpjes over het ontstaan van de Grand Canyon. Voor de kids wel handig, dan snappen ze het wat beter. Ondertussen was het al vijf uur en we kregen honger. De bedoeling was om naar de Maswik Lodge te rijden, maar dan moest ik toch eerst nog even mijn zonnebril gaan zoeken die ik in het filmzaaltje kwijt was geraakt. Yep, nummer 2 die iets vergeet….gelukkig lag hij er nog. Op naar het hotel. De Canyon Village is best groot, overal Verspreid liggen hotels en restaurants. Wij eten bij de Maswik Lodge. Drie keer lasagne en één keer meatloaf met groente en aardappelpuree voor mij (mmm…groente, net als thuis). Daarna wandelden we naar de Rim om de zonsondergang te bekijken. Hoe kan dat nou? Het was kwart voor acht en de zon was nog lang niet onder? Ooh, na een paar uur kwamen we erachter dat de tijd weer een uurtje teruggezet moest worden, duhhh! Stijn had weer een grote tak gevonden en samen liepen we terug naar de kamer. Timo en Stijn speelden buiten nog wat met deze nieuwe vondst. Nu zitten we weer in de lobby van het hotel, om de blog en de foto’s bij te werken, want alleen hier is wifi. Het is toch pas half negen dus tijd genoeg, uurtje verschil, hè.